به گزارش رویکرد کیش، پرسشی تحت عنوان “آیا محل کارورزی” کسی سراغ دارد که فرم ما را امضا و مهر کند؛ این پرسش بدون هیچ رویکرد واقع بینانه به اهمیت موضوع که در برخی از دانشگاه‌ها در حال فراگیری میان دانشجویان است می‌چرخد و در نهایت منجربه بی‌اهمیت شمرده شدن درس مهمی به نام کارورزی می‌شود.
به جای این که هر شخصی پس از فارغ التحصیلی‌با مهارتی که آموخته به عنوان فردی مفید و تحصیل‌کرده در جامعه نقش‌‌آفرینی کند؛ خلاف آن را با رویکردهای غیر حرفه‌ای در این زمینه شاهد هستیم.
کاروزی که با کلمه هفت‌گزاره‌ای “نماینده”خلاصه می‌شود؛ اساتیدی که حتی حاضر نیستند درباره فرم‌کاروزی با دانشجویان گفتگو کنند و آن را مورد بررسی قرار دهند؛ دانشجویی‌که با انتخاب محل‌کارورزی برای مهارت‌آموزی نسبت به تکمیل فرم خود اقدام می‌کند؛ آیا بر اساس گزارش‌های هفتگی و ماهانه خود موفق به کسب مهارت‌های لازم شده یا خیر؟ یا این که فقط رفع تکلیف دانشگاهی می‌باشد؟
در این میان چنین پرسشی ایجاد می‌شود که آیا انتخاب محل کارورزی صرفا برای کسب نمره قبولی و دریافت مدرک فاقد مهارت در حال ترویج در دانشگاه‌ها است؟
باید گفت در حال حاضر در برخی از دانشگاه‌ها خروجی کارورزی به نماینده کلاس خلاصه می‌شود و نماینده در زمان مشخص؛ فرم‌های کارورزی تکمیل شده را از دانشجویان کلاس جمع‌آوری و به استاد مربوطه تحویل می‌دهد؛ فرمی که بدون حضور دانشجو در محل کارورزی با یک امضاء و مهر به پایان‌می‌رسد و نتایج تاسف بار آن می‌شود: دانشگاه تئوری محور یعنی فارغ التحصیلان فاقد مهارت؛ اتفاقی که در حال حاضر شاهده آن هستیم و هیچ نظارت و تمرکزی بر این حوزه مهم وجود ندارد.
خبرنگار: حبیب حمزه
