به گزارش رویکرد کیش به نقل از اندیشه کیش،صالح بهرام‌پور که مسئولیت حراست آموزش و پرورش کیش را برعهده داشت، از خرداد ۱۴۰۲ با حکم وزیر وقت آموزش و پرورش و با حواشی فراوان، مسئولیت هدایت آموزش و پرورش منطقه آزاد کیش را برعهده گرفت و جایگزین پرویز حیدری راد شد. بررسی های میدانی و ارزیابی گزارش‌ها نشان می‌دهد که عملکرد وی تا امروز با چالش‌ها و نقدهای جدی مواجه بوده است. در این یادداشت به صورت خلاصه به بررسی عملکرد وی می پردازیم.
۱. ادامه روندهای سنتی و غیربومی
با وجود آنکه کیش شرایطی خاص و منحصربه‌فرد نسبت به سایر مناطق کشور دارد—از جمله ترکیب فرهنگی متنوع، اقتصاد آزاد، و حضور گردشگران بین‌المللی—اما عملکرد مدیریت فعلی نشان می‌دهد همچنان الگوی آموزش بومی نشده و به سیاست‌های کلی و ناکارآمد وزارتخانه و استان هرمزگان وابسته مانده است. مدارس همچنان با رویکرد حافظه‌محور، بدون نوآوری، و بی‌توجه به نیازهای روز دانش‌آموزان فعالیت می‌کنند.
۲. بی‌توجهی به جذب نیروی انسانی متخصص
یکی از مهمترین مشکلات آموزش و پرورش کیش، کمبود معلمان توانمند در حوزه‌های تخصصی، به‌ویژه علوم نوین، زبان‌های خارجی، و فناوری اطلاعات است. در دوره مدیریت بهرام‌پور نه‌تنها برنامه مؤثری برای جذب این نیروها اجرا نشده، بلکه سیاست‌های جذب و نگهداشت معلمان نیز ناکارآمد باقی مانده‌اند. هزینه بالای زندگی در جزیره و عدم ارائه مشوق‌های کافی باعث شده بسیاری از نیروهای کیفی تمایلی به تدریس در کیش نداشته باشند. شائبه ها درباره نحوه واگذاری اندک مسکن های سازمانی و تبعیض ها نیز از نکاتی بودند که شفاف سازی درباره آنها صورت نگرفته است.
۳. عملکرد مبهم در عدالت آموزشی
تفاوت سطح امکانات و کیفیت آموزش بین مدارس دولتی و غیرانتفاعی در کیش بسیار محسوس است. در زمان مدیریت فعلی، شکاف آموزشی میان طبقات مختلف اجتماعی تشدید شده و هیچ برنامه مشخصی برای کاهش این فاصله اعلام یا اجرا نشده است. این مسئله به‌ویژه برای خانواده‌های ساکن بومی جزیره نگران‌کننده است.
۴. غفلت از آموزش‌های مهارتی و آینده محور
کیش با وجود حضور استارتاپ‌ها، شرکت‌های دانش‌بنیان و فعالیت‌های مرتبط با هوش مصنوعی و بلاکچین، ظرفیت بالایی برای آموزش‌های مهارتی دارد. اما مدیریت فعلی آموزش و پرورش تاکنون اقدام مؤثری برای ورود این مباحث به سیستم آموزشی نکرده است. این در حالی است که در سایر مناطق آزاد کشور، حرکت‌هایی برای به‌روزرسانی محتوای آموزشی آغاز شده است.
نتیجه‌گیری
صالح بهرام‌پور به‌عنوان مدیری بومی و باسابقه، می‌توانست از فرصت استثنایی مدیریت آموزش و پرورش کیش برای ایجاد تغییرات ساختاری و محتوایی استفاده کند. اما تاکنون عملکرد وی بیشتر در چارچوب حفظ وضع موجود و تداوم ساختار سنتی نظام آموزشی باقی مانده است. آینده آموزش در کیش نیازمند مدیریتی تحول‌گرا، مبتنی بر نیازهای واقعی جزیره، و همسو با جریان‌های نوآورانه جهانی است.
مدیرعامل سازمان منطقه آزاد کیش، اگر به شعار ارتقا کیش به یک منطقه آزاد نسل هفتمی اعتقاد دارد، باید با استفاده از اختیارات دیده شده در قانون مناطق آزاد و همچنین، ماده ۶۵ قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور، زیرساخت های اصلی که مهمترین آن، آموزش و پرورش به روز و متفاوت است را بنیان گذارد. آموزش و پرورش کیش تا زمانی که زیر نظر هرمزگان است، امکان تغییرات جدی را نخواهد داشت. باید تلاش شود تا آموزش و پرورش کیش، به صورت ویژه در وزارتخانه دیده شده و یا زیر نظر مدارس خارج از کشور برود.
